Marija Kostić je rođena 1985. godine u Beogradu. Diplomirala je
filozofiju na Filozofskom fakultetu, a zatim završila
interdisciplinarne master studije – Kulturna politika i menadžment u
kulturi i umetnosti – na Univerzitetu umetnosti u
Beogradu. I kao srednjoškolka je pisala poeziju i kratku prozu – neke
od pesama su objavljivane u književnim časopisima, a za prozu je
osvojila dve Pekićeve nagrade. Do sada su joj objavljivane pesme u
zborniku „Tajni grad – Zbornik poezije učesnika radionice pisanja PPM
Enklava 2021”, kao i na književnim portalima Astronaut, Strane, Bludni stih,
čovjek-časopis i Oblakoder.
Poezija
A5, 68 str.
Cena:
650 din.
U zbirci izrazito emotivnog naboja,
Marija Kostić uspostavlja klaustrofobični ambijent u kom se lirski
subjekt bori da izađe van okvira sopstvenog tela, te pronađe
odgovarajući oblik. Takva potraga isijava u gotovo apolinerovskoj igri
sa formom zahvaljujući kojoj žensko telo metamorfozira u reč i usvaja
tekstualni oblik. Kao čest motiv zbirke izdvajaju se ruke, ne samo
lirskog subjekta i ljudi koji su formirali isti poput plastelina, već i
ruke čitaoca kog pesnikinja uvlači u sopstveni vrtlog, te čitalac
okrećući stranice, svoje dlanove spaja sa grotesknom gomilom dlanova svih onih koji se provlače između pršljenova ove knjige.
Suzana Džuver.
U zbirci Kako nastaje crna
prikazana su unutrašnja previranja lirskog subjekta koji pokušava da
pronađe sopstveni identitet i razume svoje mesto u svetu, preispitujući
svoje uloge i postavljajući sebe u odnosu na druge. Ta previranja, kroz
sva svoja migriranja, lirski subjekt nosi kao teret kog želi da se
otarasi i tako iz sebe oslobodi dečiji glas koji bi nadjačao
(samo)nametnuta ograničenja. Pesme se tematski i hronološki nadovezuju
jedna na drugu i u njima se prelipću sve boje životnog iskustva, koje
se na početku i kraju, uvek stapaju u jednu – crnu.
Iz nje izvru i ulivaju se glavni motivi zbirke – koreni i osnova od
koje pojedinac polazi, način na koji ga oni oblikuju i određuju njegov
put, motivi straha, usamljenosti, besmisla, smrti, tuge. Takođe, na
crnoj se najbolje ističu i motivi suprotni pomenutim, ali od njih
neodvojivi. Naslov prve pesme i poslednji stih poslednje pesme zbirci
daju kružnu strukturu i simbolično, u isti mah, nude razrešenje na
suštinska pitanja lirskog subjekta, ali i naglašavaju večan nemir
unutar njega.
